Rozdział XX

 You'll never fly, if you're too scared of the height.
You'll never live if you're just too scared to die.

____________________________________________________________________________         

            Kolejny dzień w czarodziejskiej edukacji płynął leniwie w hogwardzkiej szkole. Wszyscy byli wyjątkowo senni, wciąż myśląc o zbliżających się świętach Bożego Narodzenia.

            Hermiona przeciągała się leniwie na Transmutacji- jej ulubionym przedmiocie. Wszystkie lekcje dzisiaj były z jej ukochanymi uczniami, Ślizgonami. A transmuta była ostatnią z nich… na szczęście.

- Transmutacja złożona to proces…- ciągnęła swój wykład profesor McGonagall, chcąc nauczyć czegoś tych siódmoklasistów. W końcu w tym roku mieli zdawać Owutemy, najważniejsze egzaminy, co nie omieszkała powtarzać im przy każdej okazji.

            -Czy ona nie ma lepszych tematów- szepnęła Ruda w stronę przyjaciółki, która uśmiechnęła się. – No serioo…

- Panno Weasley, proszę przestać rozmawiać- surowy głos profesorki zabrzmiał w klasie.- Czy wy zdajecie sobie sprawy, że niecałe, podkreślam, pół roku pozostało wam do egzaminów? To nie są żarty…- rozpoczęła swój wywód, przy okazji wspominając, że widzi tu tylko jedną osobę, która zda przedmiot bez problemów, mianowicie Pannę Granger.

            Draco Malfoy siedział wielce znudzony, wpatrując się intensywnie w plecy pewnej brązowowłosej dziewczyny. Jak ta dziewczyna zmieniła się w ciągu tego półrocza. Hermiona zawsze go intrygowała, ale nigdy nie mógł do niej zagadać, nie mógł nic zrobić, bo po prostu mu nie wypadało, jako bogatemu czystokrwistemu arystokracie. Ale teraz, po prostu go to nie obchodziło, chciał być wreszcie szczęśliwy. Po tym całym śmierciożerstwie, po tym wszystkim pragnął spokoju i stabilizacji. I chociaż nie był pewien, czy Granger będzie chciała towarzyszyć mu w tej drodze, to nie spocznie, póki nie spróbuje.

            Nim się spostrzegł, dzwonek rozbrzmiał w klasie i wszyscy zaczęli pakować swoje torby i radośnie wychodzić z pracowni.

- To Granger, skarbie, widzimy się za godzinkę pod Wielką Salą- krzyknął Malfoy z ironicznym uśmieszkiem na przystojnej twarzy i odszedł w stronę lochów.

            Hermiona tylko uśmiechnęła się i pokręciła głową. Smocze poczucie humoru, zawsze sprowadza się do jednych myśli…

                                                           * * *   

            Przygotowania Wielkiej Sali do balu Bożonarodzeniowego zdawały się trwać wieczność. Jednak jedyny plus w tym wszystkim był chyba taki, że wreszcie mogli spędzić trochę czasu w swoim towarzystwie. Hermiona jak zwykle udawała, że nie zauważa największego ciacha w szkole koło jej boku, jednak w jej głowie kłębiło się milion myśli i sprzeczek. Kiedy od czasu do czasu niechcący dotknął jej ręki przy odbieraniu kolorowej szarfy z jej dłoni, momentalnie przez jej ciało przechodziły dreszcze. I kolejna bitwa w jej głowie. Gdyby nie opór ciężko zbrojnej armii moralności i zdrowego rozsądku, już dawno skończyli by na podłodze wokół czerwono-zielonych dekoracji, całując się bez opamiętania. Jednak mimo Ślizgona, który notorycznie ją rozpraszał, udało im się idealnie wyeksponować urok tej sali i nadać świąteczny klimat. Nie obyłoby się bez rozkazywania, wyzywania i wzajemnego obrzucania się dodatkami. Ubieranie niemal kilometrowych choinek było nie lada wyzwaniem. Draco, przez swoje uwagi co do wystroju, o mało nie został uduszony niebieskim łańcuchem. Na ziemi wylądowało również kilka bombek i parę gwiazdek.

            -Mógłbyś się wziąć do roboty, a nie tylko stoisz i obżerasz się tymi czekoladowymi serduszkami -warknęła Miona, spoglądając na chłopaka, który siedział na jednej z ławek.

-Są przepyszne, co się czepiasz?- zaśmiał się Malfoy.

-Uważaj, bo ci wejdą w tyłek -dogryzła mu brązowowłosa, zawieszając ozdoby.

-Masz coś do mojego seksownego tyłka? -wstał z miejsca i spojrzał na Gryfonkę.

-Nawet dużo -wróciła na ziemię, i podeszła po resztę okrągłych kulek.

-Marudzisz. Zazdosćisz, bo Terry takiego nie ma -roześmiał się.

-Że co ty powiedziałeś?! -pięści Herm mocno się zacisnęły.

-Nic, nic...- mruknął blondyn, sięgając po kolejne słodkości. Miona podeszła do chłopaka, paraliżując go spojrzeniem. Wzięła z jego ręki czekoladowe serce i rozgniotła na drobne kawałki.

-Eeeej, łamiesz mi serce -spojrzał na nią z miną zbitego psa.

-To ty je w ogóle masz? -uśmiechnęła się do niego, na co on odpowiedział jej swoim ironicznym wyrazem twarzy. Nie dał po sobie tego poznać, ale te słowa go zabolały. Nawet bardzo. Wciąż uważa go za bezdusznego, wrednego i podłego Ślizgona? Chyba dalej tkwił w punkcie wyjścia. Musiał coś z tym zrobić, bo dłużej nie wytrzyma stojąc w miejscu, między rajem a piekłem.

            Hermiona już odwracała się do niego plecami, w celu poprawienia reszty dekoracji, by móc jak najszybciej wskoczyć pod prysznic i wejść do ciepłego łóżka, gdy nagle poczuła ucisk na swojej ręce. Przyciągnął ją do siebie i spojrzał w jej głębokie, brązowe oczy. Pomyślał, teraz albo nigdy.

            -Pójdziesz ze mną na bal? - wypalił.

            Dziewczynę zamurowało. Nie wiedziała co ma odpowiedzieć. Kompletnie się tego po nim nie spodziewała. Ale zaraz, nie może się zgodzić. Ma Terry'ego, na pewno on chciał z nią iść, ale czy zgodziłaby się? Po tym co ostatnio zrobił na imprezie w Slytherinie? O nie, to było za wiele, musi z tym skończyć. Nie ma sensu dłużej ciągnąć tego związku. A Draco, on zawsze przy niej był. Bronił jej, wyciągał z kłopotów. Tylko przy nim czuje się bezpieczna. Spojrzała na niego. On nie jest w stanie jej skrzywdzić. Ale czemu to robi? Czyżby coś do mnie czuł?

            -Mam cię pocałować księżniczko, żebyś wybudziła się z tego rozmyślania? -uśmiechnął się.

-Yyyy, nie, zatkało mnie -nie wiedziała co powiedzieć.

-Widać, to jak? -spytał.

            Nie widziała sensu w tym co on próbuje zrobić, osiągnąć. Nie wyobraża sobie tego, że Malfoy miałby pokazać się z nią na balu. Ale właściwie dlaczego miałaby się nie zgodzić? Ufała mu i wie, że przy nim, nic jej się nie stanie.

            -Dobrze, zgadzam się -posłała mu swój uśmiech i wyszła z Wielkiej Sali.

–Do zobaczenia -powiedział za nią blondyn i uśmiechnął się pod nosem. -Jestem mistrzem- powiedział sam do siebie a szczęście malowało się w jego oczach.

                                                                       ***

            Poranek. Słońce delikatnie przebijało się przez ośnieżone okno. Hermiona leniwie podniosła się z łóżka i ruszyła do łazienki. Po krótkim prysznicu wysuszyła swoje włosy i upięła je w wysoki kucyk. Nałożyła trochę tuszu na rzęsy i malinowy błyszczyk. Kiedyś tego nie robiła, ale w ostatniej klasie zaczęła bardziej przywiązywać wagę do swojego wyglądu. Wystarczyło parę muśnięć pędzlem z różem na policzki, by wydobyć z tej pozornie cichej dziewczyny, gorącą laskę.

            Ubrała się i chwile później już zasiadała do śniadania, w innej, specjalnie przygotowanej sali. Przywitała się z Gin i nalała sobie kawy.

-Jak tak przygotowania? -spytała Ruda.

-Mimo wszystko znakomicie. Już prawie wszystko gotowe, jeszcze tylko dzisiaj zajrzę na chwile zrobić ostatnie poprawki i gotowe - uśmiechnęła się na samą myśl.

-To cudownie, już nie mogę się doczekać tego balu -ekscytowała się wiewiórka.

-Ja też, na pewno będzie bajecznie -rozmarzyła się Miona przegryzając tosta.

-A z kim idziesz? -zaciekawiła się.

-Z Malfoy'em -mruknęła.

-No nie gadaj...na prawdę? Zaprosił cię? -Gin nie mogła ukryć zdziwienia, ale również radości.

-Tak, wczoraj. A ty z Blaisem? -spojrzała na rozanieloną przyjaciółkę.

-Ależ oczywiście -podparła rękami brodę i rozłożyła się na stole.

-Będzie nieziemsko -szepnęła. Miona posłała jej ciepły uśmiech. Zniknął on jednak z twarzy, gdy po paru minutach spostrzegła Terrego, idącego w jej kierunku. Usiadł koło brązowowłosej, z zamiarem pocałowania ją w policzek, na co ona szybko się odsunęła.

            -No co jest?- spytał.

-Zapomniałeś o tym, co zrobiłeś na ostatniej imprezie? -warknęła.

-Oj nie przesadzaj. W końcu jesteś moją dziewczyną, chyba coś mi się należy...

-Żartujesz sobie ze mnie...-zdenerwowała się Herm. –

Nie, kochanie nie dąsaj się, przecież się kochamy. Nie chciałem zrobić nic złego, ale na małe pieszczoty ze swoim chłopakiem mogłabyś się zgodzić -dotknął jej uda. Miona szybko wstała z miejsca.

-Byłym...-spojrzała na niego przelotnie i skierowała się do wyjścia.

            -Chodź Gin -mruknęła i po chwili już jej nie  było _____________________________________________________________________________

 http://www.youtube.com/watch?v=Co3w_ZxcO1U

Witamy, 

na szybko, 

przepraszamy, 

komentujcie, prosimy, 

pozdrawiamy, 

L. i P. ;*