Rozdział XXI cz. II

 Just surrender yourself to the rhythm
with your Hands up in the sky
Feel the energy deep inside your system
and leave the world behind

 __________________________________________________________________________

             Robiło się coraz ciemniej, a z czasem zabawa powoli się rozkręcała. Hermiona zgrabnie poruszała się na parkiecie w rytm wolnej piosenki z jakimś Gryfonem. Każdy jej drobny ruch wyłapywał swoimi stalowo-szarymi tęczówkami Draco Malfoy. Mimo tylu różnych serc, które dzisiejszego wieczoru zostały mu ofiarowane on pragnął tylko tego jednego. Problem w tym, że do tego serca nie da się dostać, a przynajmniej nie przez niego.

            W jego głowie kłębiło się tysiące myśli. Próbował je uciszyć swoim ulubionym trunkiem, co jednak nie dawało większych rezultatów, a przyprawiało go tylko o delikatne zawroty głowy. Obraz zamiast się rozmazywać zaczął się wyostrzać coraz bardziej. Był w stanie dowidzieć każde dotknięcie przez kogoś innego jej ręki, złapanie w talii bądź drobne szepnięcie do ucha. Miał ochotę ją jak najszybciej stamtąd zabrać, żeby tylko nie dopuścić do tego, by ktoś się do niej zalotnie uśmiechnął. Chciał każdemu z tych podrywaczy po kolei dać po twarzy. Mimo to, tylko biernie się przyglądał jak ta piękna dziewczyna o brązowych włosach proszona jest do tańca przez coraz większą liczbę adoratorów z różnych domów. Chcąc uśmierzyć dziwny, ból w sercu złapał za butelkę z ognistą i nie rozstawał się z nią przez kolejne dwie godziny.

            Hermiona właśnie tańczyła z dawnym przyjacielem Ron'em. Wszystko, co się ostatnio między nimi wydarzyło, zdawało się odejść w zapomnienie. Chyba najwyraźniej rudzielec zrozumiał co zrobił źle, a przede wszystkim to, że nie można nikogo zmusić do miłości. Jeśli Herm ma być szczęśliwa z Malfoy'em, niech tak będzie.

            Na twarzy brązowowłosej gościł delikatny uśmiech. Jak to dobrze jest w końcu odetchnąć wolnością. Pogrzebać topór wojenny i delektować się tą chwilą spokoju. U Weasley'a też się jakoś poukładało. Pogodził się ze stratą przyjaciółki i myślał, że już nigdy nie będzie tak jak dawniej. Starał się chociaż, by ich relacje były poprawne. Aby każdy z nich mógł iść swoją drogą. Ron na swojej ścieżce postawił Parvati Patil. Piękną Gryfonkę o brązowych oczach i długich, ciemnych włosach. Miona pogratulowała mu związku i życzyła szczęścia i wytrwałości. Ma nadzieję, że z nią chłopak ułoży sobie życie.

            Blaise i Ginny od samego początku dominowali na parkiecie. Po kilku głębokich łykach procentowych drinków i niezliczonej ilości wspólnych tańców, nie dało ich się od siebie oddzielić, przez co znacząca część dziewczyn była zawiedziona. Zazdrość malowała się na ich twarzach, a z oczu skierowanych wprost na nich, uderzały błyskawice.

            Nikt nie spodziewałaby się, że tych dwoje może coś połączyć. Nawet oni sami nie zdawali sobie z tego sprawy. Takie bywa życie. Najwięksi wrogowie zostają naszymi przyjaciółmi, a przyjaciele przestają istnieć, dla nas. Przypadkowa osoba może dać nam więcej szczęścia, niż nam się wydaje. Tak właśnie było z tą parą- nietypowe połączenie w rezultacie, dające wybuchową mieszankę.

            Wirowali w rytm muzyki przemieszczając się po całym placu. Nikt nie był w stanie popsuć im humorów tej nocy.

            Głowa jednego z najprzystojniejszych chłopaków w szkole była już w zachwianym stanie trzeźwości. Zdawało mu się, że wszędzie widzi ją. Jej brązowe włosy między tłumem, który w żyłach miał już trochę promili.

            Kolorowe kreacje dziewczyn mieniły się w nieco przygaszonym świetle. Każda z nich wyglądała pięknie. Świecące cienie na powiekach każdej z nich, dodawały im uroku i wdzięku. Jednak żadna nie prezentowała się tak olśniewająco dzisiejszego wieczora jak Hermiona Granger, pozornie cicha i spokojna kobieta dzisiaj była obiektem pożądania. Była niemal rozchwytywana przez uczniów z różnych domów. Każdy chciał dostać od niej ten jeden taniec. Nie ma co ukrywać. Oficjalnie stała się chyba najładniejszą dziewczyną w całym Hogwarcie, czego nie mogła znieść grupka Ślizgonek wciąż podpierających ściany. Jak widać ich czas minął, a one same miały na to wpływ tak, jak na rośnięcie włosów.

            Impreza rozkręciła się na dobre, a w raz z nią również Draco. Można było o nim powiedzieć, że pijany wydawał się jeszcze bardziej seksowny niż zwykle, co jest prawie niemożliwe. Kilka rozpiętych guzików na górze koszuli oraz jego blond włosy roztrzepane w artystycznym nieładzie działały na płeć przeciwną jak lep na muchy. Fanek przybywało tak szybko jak whisky w rękach chłopaka. Mógł mieć je wszystkie, a dalej pragnął tylko tej jednej. Spostrzegł ją tańczącą z pewnym krukonem. Nie zważając na słowa jego adoratorek ruszył chwiejnym krokiem prosto w jej stronę.

                                                                       ***

            Blaise szalał właśnie z rozbawioną Ginny, która od czasu do czasu zerkała na równie dobrze bawiącą się przyjaciółkę. Żartowali, śmiali się, popijali whisky. Ten wieczór był idealny. Tylko chyba czegoś tutaj brakowało. A raczej kogoś. Główny przedstawiciel płci męskiej, obiekt wzdychań prawie każdej hogwarckiej uczennicy. Zabini dostrzegł go w gronie, a raczej tłumie dziewczyn zza ramienia Gin.

            Wyraźnie kierował się ku nic nie przeczuwającej Mionie. Podszedł do niej szybkim krokiem i wyrwał z objęć jakiegoś chłopaka. Złapał ją w pasie i mocno przyciągnął do siebie. Spojrzał na nią, wyraźnie obserwując jej reakcję. Nie zdziwiła się zbyt tym zachowaniem. Uśmiech nie schodził jej z twarzy możliwe, że dzięki działającej cuda ognistej. Już był coraz bliżej jej twarzy, gdy nagle za ramię złapał go nikt inny jak Diabeł.

            -Nooo stary... Co mówiłem? Dzieci na końcu- uśmiechnął się.

-Czego chcesz Diable?? Właśnie przerywasz mi poważną konwersacje -wypowiedział to z idealną precyzją podpitego poety.

-Niby jakiej? Mimicznej? -spojrzał na roześmianą Herm.

-Oj tam, oj tam -zrobił skwaszoną minę.

-Chodź, chyba za dużo już w siebie wlałeś -podszedł do niego z zamiarem wyprowadzenia z pomieszczenia.

-No czekaj...jeszcze po jednym -odwrócił się i sięgnął po butelkę.

-Po tym jednym to się będziesz musiał sam doczołgać na siódme piętro -spojrzał na niego.

-No niech ci będzie -uśmiechnął się.

-Chodź nie marudź -wziął go pod rękę razem z Gin i wyszli z sali.

                                                                       ***

            Ledwo zdążyli zamknąć za sobą drzwi, a Draco już zaczął namawiać przyjaciół na piwo (if you know what i mean xDDD). Blondyn przestępował z nogi na nogę, w kółko marudząc coś pod nosem. Bujali się to w lewo to w prawo, tworząc obraz nieźle upitych nastolatków wracających z imprezy. Blaise cały czas żartował z przyjaciela i razem z Wiewiórką pękali ze śmiechu. Malfoy po chwili zamyślenia, kiedy odzyskał orientację w terenie, odwrócił głowę w stronę rudych loków.

            -Ej, bo ja mam sprawę do Ciebie. Taką no wiesz, bo ten tego no...Hermioneczek-cukiereczek to mnie lubi tak mini, trochę coś? -Gin widząc minę chłopaka nie mogła powstrzymać śmiechu.

-Taaaak, na pewno Smoku. A teraz idź spać -pogłaskała go po włosach i spojrzała na rozbawionego Zabiniego. Wręcz nie mógł tego nie skomentować.

-No wiesz Smoczku, ona cię na prawdę lubi. Powinieneś rozważyć propozycję związku-pokiwał do niego głową, na co Ruda zatkała usta ręką, aby nie wybuchnąć śmiechem.

            -A no bo widzisz...ona jest taka ładna, i na Merlina, ta Hermionaa! Musi być moja! -krzyknął podnosząc jedną rękę do góry. -Kocham ją, ona jest cudowna -położył głowę na ramieniu Ginny. -Wiecie, taka idealna, subtelna, delikatna, kochana i tak ślicznie pachnie, te oczy...no kurwa zajebista z niej laska -zaakcentował końcówkę na co wszyscy się roześmiali.

            -My to wiemy Smoku, jej to powiedz -namawiał Blaise.

-Tak, koniecznie. Ale teraz wrócimy do Ciebie, a ty grzecznie pójdziesz spać, dobrze? -spytała Ruda.

-Dobra, dobra -spuścił głowę w dół i chwile później już wprowadzali go do jego sypialni. Już nie miał siły im nic odpowiedzieć. Rzucił się na łóżko i momentalnie zasnął.

                                                                       ***

             Hermiona jeszcze ponad dwie godziny tańczyła i rozmawiała z chłopakami z różnych domów. Rozluźniła się i była niemal rozchwytywana. Bawiła się nieziemsko. Bal Bożonarodzeniowy na pewno zapadnie jej głęboko w pamięci, o ile w ogóle będzie cokolwiek z niego pamiętać. Złapała w pośpiechu za jedną ze stojących butelek whisky i wyszła na korytarz uprzednio żegnając się z prawie każdym. Zmierzała na siódme piętro wesoło przeskakując z nogi na nogę, obracając się i pijąc trunek.

            Kiedy weszła do pomieszczenia stanęła momentalnie, kiedy jej wzrok wylądował na kanapie. Bowiem na niej, przytuleni do siebie spali smacznie Blaise i Ginny.

            Westchnęła głęboko, a uśmiech nie schodził jej z twarzy. Wiedziała, że to odpowiedni partner dla Gin. Opiekuńczy, troskliwy, kochający.

             Miała zamiar iść pod prysznic, ale zorientowała się, że Draco chyba już wrócił do dormitorium. Ostrożnie otworzyła drzwi od jego pokoju w nadziei mając znalezienie eliksiru na kaca, który jutro będzie zbawieniem. Spojrzała na śpiącego blondyna, z rozpiętą koszulą i włosami porozrzucanymi po poduszce. Kilka kosmyków padało na jego twarz układając się w artystycznym nieładzie, który w jego wykonaniu prezentował się niesamowicie seksownie.

            Na półce spostrzegła swoje wybawienie i po cichu podeszła. Ślizgon jednak otworzył oczy i spojrzał na dziewczynę. Hermiona mimo wszystko nie mogła pohamować śmiechu.

            -Z czego się śmiejesz?- mruknął łapiąc się za bolącą głowę.

-Pierwsze oznaki kaca widzę -puściła mu oczko.

-Taaa, jak widać -zbadał brązowowłosą od góry aż po sam dół. Patrząc na nią swym czarującym wzrokiem wyobrażał sobie różne sceny, które kończyły się tak samo. Nie mógł dłużej w sobie tego dusić. Chciał ją dotknąć, poczuć. Pragnął tego od zawsze, jednak nic z tym nigdy nie mógł zrobić. To pragnienie z czasem zaczęło przeobrażać się w marzenia. A dzisiaj miał tą okazję, szansę by coś się między nimi zmieniło. Chciał tego tak bardzo. Nie wycofa się, za długo czekał. Stało się to zbyt wielkie, aby mógł to w spokoju kontrolować.

            Wstał z łóżka i oparł się nonszalancko o baldachim. Jego rozpięta koszula ukazywała jego dobrze zbudowane ciało.

            -Będziesz tak stała i mnie podziwiała, czy weźmiesz tą fiolkę? -spojrzał na nią, widząc te iskierki w jej oczach.

-No już idę -odwróciła się by wziąć eliksir, kiedy poczuła delikatny ucisk na swoich biodrach. Przysunął ją do siebie od tyłu, a głowę oparł o jej ramię. Jego usta muskały jej szyję, a po jej ciele przeszły dreszcze. Odchyliła głowę, a on odwrócił ją w swoją stronę. Dotknął jej policzka i zbliżył się do jej twarzy. Ich czoła się stykały , a ich wargi dzieliły zaledwie milimetry.

________________________________________________________________________________

SHM- Leave the World Behind

Witamy ;*

Ciężki tydzień naszej niestety nieczarodziejskiej edukacji za nami i stwierdzamy, że cisną, pod ten koniec półrocza... :( 

Ale optymistycznie i do przodu brniemy wciąż :) 

Nie wiemy, kiedy kolejny rozdział, gdyż kolejne ciężkie dni przed nami, a L. jeszcze ma w poniedziałek zawody ( kciuki trzymajcie) :) 

Ach, i podziękowania za komentarze, wejścia i wszystko :)

No i mówiąc o komentarzach, to wiecie co robić :D

Buziole ciepłe i żeby śniegowi jeszcze się nie spieszyło bardzo, 

L. i P. ;** <3