"Bądźże moją, Granger"

__________________________________________________________

W Hogwartu korytarzach,

na jeziora plażach 

uczniowie przechadzają się. 

Tutaj chłopiec, 

tu dziewczynka, 

chętnie integrują się.

Słońce świeci jasno, 

wietrzyk ciepły wieje, 

doznania mieszają się. 

Nagle krzyk, 

wielka wrzawa,

hałas rozprzestrzenia się: 

„Malfoy! Złaź ze mnie!” –

piskliwy głos

wśród obecnych niesie się. 

Sytuacja nieprawdopodobna, 

całkiem zabawna, 

wszyscy śmieją się. 

Gdy Gryfonka uwięziona 

leży pod Ślizgonem, 

namiętnie całując z nim się.

Pewien „rudy” siedzi oburzony, 

pewna „czarna” stroi fochy, 

zdziwienie poszerza się. 

Wtem niespodziewanie, 

blondyn rzecze:

„Bądźże moją, Granger.”

Okrzyk oburzenia, 

a może zachwycenia 

na błoniach pojawia się. 

W wielkiej trwodze, 

Być może strachu

Dziewczyna odzywa się: 

„Panie Malfoy,

aktorzyna z Ciebie

całkiem niezły okazał się.

Twe wyznanie 

zdobyło serce me.

Widowisko skutecznym stało się.”

______________________________________________________

Odpiszę na Wasze e-maile, obiecuję. 

Pozdrawiam, 

L. ;*